آن چه که می نویسم بیشتر از آن چه که هستم باشد، می خواهم باشد هست. همین فاصله بودن تا شدن آزارم می دهد. نوشتن از آن هم ناراحتم می کند بیشتر از آنچه که رهایم بخشد. دیروز به خاطر همین فاصله ی آزار دهنده نوشته ام را برداشتم اما عنوانش را دوست داشم. تمام فکر این روزهایم شاید همین باشد:
بهل که تا بشود ای دوست هر آنچه قصد شدن دارد.
درباره این سایت